krabbelpootjes

De meningen zijn verdeeld over deze tekenoefening… We proberen zo vrij te tekenen als de vrolijke straatkatjes en -hondjes van over de hele wereld waarover we spreken aan het begin van de les. Met riet- of balpen in de hand proberen we de omtreklijn achterwege te laten en met allerlei andere lijntjes katten en honden uit het papier te laten verschijnen: krullen, krabbels, krassen, … Totdat we hun pels bijna kunnen voelen of hun kopje kunnen aaien. Dat blijkt niet zo gemakkelijk of comfortabel te zijn. Of zijn we te streng voor onszelf? Hoe deed/doet Alberto Giacometti of Frank Gehry dat?